Hoera voor het thuisonderwijs!
Geplaatst op 1 mei 2020 door Marjon KuipersSinds de lockdown organiseren wij wekelijks een Zoomkoffieochtend met onze cursisten. Als trainers vinden we het belangrijk en fijn om contact te houden. Er is immers al afstand genoeg. En contact hebben we. We doen MTV Cribs, bekijken plafonds, muren, boekenkasten, kunstverzamelingen, bloemen en volle verhuisdozen. We zien elkaars kinderen, honden, katten en kippen door het beeld lopen. We hadden een miniconcert op een bassaxofoon en vandaag ontdekten we dat we “waist up” nog ons best doen er leuk uit te zien maar dat daar onder een grote variatie aan al dan niet versleten joggingbroeken schuilt.
Samengevat; we delen ons privé leven net een beetje meer dan tijdens de trainingsdagen en dat is waardevol. Vandaag hadden we het over de kinderen. Kinderen met autisme. Want voor hen zitten de cursistmoeders bij ons op de opleiding. Om veel kennis op te doen en zodoende de best mogelijke opvoeding, ondersteuning en begeleiding aan hun kinderen te kunnen bieden. Wat overigens ook geldt voor de professionals in onze groepen. Beter worden in wat je al goed kunt.
In onze trainingen geven wij aan dat kinderen doorgaans adequaat gedrag laten zien. Dat het gedrag voor het kind en omgeving niet fijn is, dat is een ander verhaal. Het kind met autisme doet vaak niet anders dan dat het op dat moment kan. Doorgaans bezitten kinderen nog niet het juiste repertoire om aan te geven waar precies zij last van hebben. Onze ervaring is dat het bijna altijd te maken heeft met stress. Te veel aan stress zorgt dat je denkende brein wordt uitgeschakeld en je enkel nog primair kunt reageren. Reageren om te overleven met vecht-, vlucht- of verstijvingsgedrag. Een uitgeschakeld brein maakt dom en tel daarbij op dat iedere seconde stress je afweermechanisme plat legt dan maakt stress je ook ziek.
En dat is precies waarom veel kinderen met autisme thuiszitters zijn. Door de hoeveelheid stress die zij op school op doen, door een teveel aan prikkels, te veel informatie, te veel onduidelijkheid zijn zij vaak niet in staat nog te functioneren. De kinderen komen niet goed mee op school of ze zijn ziek met vaak onbegrepen en onverklaarbare klachten. En ook ouders hebben hier last van. Als het niet goed gaat met je kind dan heb je als ouder ook stress. Kun je ook niet zo goed meer nadenken en ik moet na 13 jaar training geven de eerste ouder van een kind met autisme nog tegenkomen die fluitend door het leven gaat en nergens last van heeft.
Natuurlijk zijn er veel mensen die nu stress ervaren omdat hun kinderen niet naar school kunnen. Maar een rondje langs ouders met thuiszitters die nu legaal thuis zitten en onderwijs volgen leverde het volgende op:
- Wat een rust, geen gestress meer
- Het gaat uitstekend, we zijn ontspannen.
- Mijn zoon heeft de hoogste cijfers ooit gehaald.
- Mamma hoef ik nu nooit meer echt naar school
- Mijn kinderen zijn ontspannen en zitten goed in hun vel
- Er wordt zonder mopperen huiswerk gemaakt
- We knutselen, spelen en maken muziek
- De gezondheidsklachten van mijn zoon zijn opeens weg
- Mijn eigen gezondheidsklachten zijn weg
- Opstaan gaat heel soepel
- Mijn dochter heeft al bijna 6 weken geen hoofdpijn meer
- De kinderarts zegt: stress weg, klachten weg. Dit is het bewijs!
- Wat fijn dat ik in mijn eigen tempo kan werken
- Ik kan nu eindelijk even rust nemen als ik dat nodig heb
- Ik kan me veel beter concentreren
- In Teams kan ik veel beter naar de leerkracht en mijn klasgenoten kijken
- Ik voel me veel veiliger via beeldbellen en nu durf ik wel mee te doen
Bijzonder toch…? Niet voor ons. Niet meer dan logisch. Neem je de stress weg dan gaat het denken weer aan. Dat is handig als je schoolwerk maakt en leert. Niet alle energie hoeft meer naar het overlevingsstuk dus je houdt energie over voor het zelfherstellend vermogen van het lichaam. Je voelt je beter.
Ouders en kinderen hebben geen last meer van de geconditioneerde schoolangst.
Kortom, hoe rot en ongewenst de situatie waarin we met z’n allen nu zitten ook is, het levert ook positieve zaken op. Naast het welzijn van de kinderen hopelijk ook inzichten. Thuisonderwijs is voor sommige kinderen de beste optie. Daar strijden een aantal bevlogen mensen al jaren voor. Nu weten we dat het kan. Dat het werkt. Voor kinderen met en zonder autisme. Nu kunnen we nooit meer zeggen dat thuisonderwijs niet haalbaar is. Want dat is het wel. En met succes! Nu nog zorgen dat het gelegaliseerd gaat worden voor die kinderen die de veiligheid en de rust van thuis zo nodig hebben. Dat is gelijkwaardig onderwijs.