Eindopdracht van Marleen Devisch
Geplaatst op 17 maart 2020 door Marjon KuipersHet geheim van autisme
“Mevrouw, autisme kan de wereld niet alleen verbeteren, het kan de wereld redden. Wees blij dat je een partner hebt met autisme.” Zo zei mevrouw de therapeute.
Wees blij, wees blij. Van de ene moest ik blij zijn met mijn partner. Van iemand anders kreeg ik een sms: ‘jij verdient zoveel beter’. Nog iemand anders zei: ‘trouw er niet mee, pas toch op’. Nog anderen trachtten heel beleefd te blijven en zeiden: ‘je hebt echt een bijzondere partnerkeuze gemaakt’…
De werkelijkheid was dat mijn leven op zijn kop stond. Mijn hoofd leek op een kerstboom met op hol geslagen kerstverlichting … Je zou voor min in de overprikkeling terecht komen, is het niet?
Mijn partner heeft autisme. Het syndroom van Asperger, meer bepaald. Ik ben dus eigenlijk met een groente getrouwd. Een groente die ik niet eens lust, nota bene. Ik heb er veel voor opgeofferd, veel voor getrotseerd. Ik ben tegen alles en iedereen ingegaan. Ik heb veel brokken moeten lijmen, met wisselend succes. Doch, wat zowat iedereen om mij heen vreesde, is niet gebeurd. Ik ben niet tenonder gegaan. Ik heb het gered. Wijhebben het gered. En meer dan dat: we zijn gelukkig! Stel je voor: ik ben getrouwd met een man die een IQ heeft van 165, die zo goed als geen enkel spreekwoord correct uit zijn mond krijgt, die elke dag wel iets nieuws bedenkt en meer dan 20 boeken per week leest. Ik ben ook getrouwd met een man die tot voor kort niet wist hoe hij een koetjes en kalfjesgesprek moest houden op een familiefeestje, die als een Duracellkonijn door de dagen holt, die fladdert met zijn handen, die onophoudelijk praat of helemaal niet praat, die in de supermarkt altijd dezelfde route volgt, die op zijn pantoffels het huis uitgaat, die zijn bril in de koelkast achterlaat, die… die… die…
In Vlaanderen zeggen ze dan: ‘er is een hoek af’.
Nu, ik moet niet te hoog van de toren blazen, beste mensen. Bij mij is er ook een hoek af. Meer nog: ik ben blij dat er bij mij nog een hoek aan is hier en daar. Ik mag dan wel geen etiket ‘autisme’ dragen, dat wil nog niet zeggen dat het in mijn hoofd allemaal op wieltjes loopt. Bij de bedeling van de hersenen stond ik niet op de eerste rij, dat kan ik jullie verzekeren …
Waarom zijn mijn man en ik gelukkig? Omdat wij het ‘geheim’ hebben ontdekt. Het geheim van autisme! Nu is het nog ons geheim. Maar misschien, heel misschien, breidt het zich straks al een beetje uit, als een virus dat steeds meer mensen besmet, tot heel de wereld begrijpt wat autisme ons te vertellen heeft en hoe het de wereld kan helpen. Zou mevrouw de therapeute dan toch gelijk hebben gehad?
Alles in het leven is een medaille met twee kanten. En je kiest welke kant je tegen de muur plakt. Wel, vandaag, plak ik het ‘probleem’ autisme tegen de muur en kijk ik naar de verborgen kansen ervan. Kansen, ja.
‘Eerlijkheid’ is zo’n kans. Mijn man bijvoorbeeld, die weet niet hoe hij moet liegen. Hoe zou de wereld er uit zien als iedereen de waarheid sprak? Toegegeven, er zouden ook problemen zijn nu en dan. Ik beken dat het niet fijn is als mijn man zijn ongezouten mening geeft over een nieuwe jurk die ik net heb gekocht. ‘Schat, wat vind je van mijn nieuwe jurk?’ Mannen, als vrouwen zoiets vragen, verwachten ze eigenlijk alleen maar complimentjes. Maar dat werkt dus niet bij mensen met autisme. Ik heb er echter iets op gevonden! In plaats van ‘wat vind je van mijn jurk?’ vraag ik nu: ‘schat, wil je mij eens minstens drie dingen zeggen die je mooi vindt aan mijn jurk? Wat je niet mooi vindt, hoef ik niet te weten.’ En dan krijg ik wat ik wil! Het is dus een kwestie van creativiteit en heldere communicatie …
Stel je even voor hoe het eraan toe zou kunnen gaan in de wereld, mochten deze eerlijkheid en deze heldere, eenduidige communicatie zich overal doorzetten …
Een andere kans die autisme biedt, is ‘geduld’. Als ik aan mijn man vraag: ‘schat, wat wil je vanavond eten?’, dan mag ik niet onmiddellijk een antwoord verwachten. En ik heb geleerd om met die ‘wachtpauze’ creatief om te gaan. Wat doe ik dan? Ik zet mij op mijn meditatiekussen en ik gun mezelf een mindfullnessmomentje. Na verloop van tijd hoor ik dan ‘spaghetti’ of iets van die orde en dat is het eindsignaal van mijn meditatiemoment.
Als we mensen met autisme aan het roer zetten, dan krijgen we veel meer humor in de wereld. Een unieke vorm van humor, moet ik toegeven. Mijn man en ik lachen wat af op een dag. Zo mag ik van hem bijvoorbeeld zijn verhaspelde uitspraken bijhouden. Hij kan echt zo goed als geen enkel spreekwoord onthouden, maar is heel creatief om er dan toch iets mee te doen. Ik heb voor jullie enkele van zijn mooiste uitgezocht. Daar gaan we:
“Om te beginnen, is het nooit goed om alles over één kamer te scheren. Daar moeten we pijl en perk aan stellen. Sommige mensen zijn echter ware blaaskalken. Kritiek geven op hen werkt als een lap op een rode stier. Wil je ze echter een riem onder het hart steken, dan zwijgen ze in alle kleuren van de regenboog. Of ze horen het in België donderen. Nu ja, ieder huisje heeft zijn thuisje. En dat is nog maar het topje van de zalm. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar we gaan er pijl en perk aan stellen. Dat is voor later. Dan verwacht ik dat deze verhalen als zoete eitjes zullen verkopen. Dit verhaal is dus niet af. Het is zomaar uit de losse pink geschreven.”
Autisme biedt dus heel wat kansen aan de wereld.
Maar er is meer, beste mensen. Er zit een geheim verborgen in autisme. En dat geheim verklap ik jullie, misschien. We zullen zien. Ik moet eerst voelen of jullie eraan toe zijn om dit geheim te begrijpen. En daarvoor doen we een klein testje. Ik heb een liedje geschreven. Ik leer het jullie en daarna zullen we zien hoe goed jullie de hele zaak begrepen hebben. Dan, en pas dan, beslis ik of ik jullie het geheim van autisme ga verklappen. Eerst zingen dus. Iedereen doet mee, dat is een onderdeel van de test:
Refrein (op de melodie van ‘Carolientje wil een man’): autisme, autisme, autisme is een talent. Autisme, autisme, maakt heel de wereld content.
Strofe 1:
Autisme is een gave
Dat geef ik jullie mee
Het is voor heel de wereld
Een wondermooi plan B
Wil je het leren kennen
Kijk dan eens naar jezelf
Want diep van binnen in jou
Vind je het wel vanzelf
Refrein: autisme, autisme, autisme is een talent. Autisme, autisme, maakt heel de wereld content.
Strofe 2:
Autisme helpt de wereld
Terug eerlijk te zijn
Weer echt en zuiver leven
Het lijkt mij o zo fijn
Geduld en rust en vrede
Het lokt ons allemaal
Autisme is heel zeker
’t begin van een nieuw verhaal
Refrein (twee keer): autisme, autisme, autisme is een talent. Autisme, autisme, maakt heel de wereld content.
Jullie hebben je best gedaan. We zijn op de goede weg. En ja, ik verklap jullie het geheim. Meer nog: jullie zullen het geheim zelf ontdekken. Vandaag geef ik jullie een eerste tip. Ik lees jullie iets voor. Daarna krijgen jullie wat ik heb gelezen, mee naar huis. Hoe vaker je het herleest, hoe groter de kans dat het geheim van autisme zich aan jou openbaart. Geef je dus over aan de magie van dit alles …
Het geheim van autisme
Ergens
op het spectrum van autisme
stappen we ons leven
iedereen
met een blokjes- of bolletjeshoofd
of allebei
niemand meer of minder
beter of slechter
gewoon ‘anders uniek’
contextblind of contextziende
gevoelig in alle schakeringen
onderweg naar meer afstemming
naar beter begrijpen van emoties
en verstaan hoe de wereld ineen zit
We ontmoeten elkaar
ergens onderweg
in de hoogtes of laagtes van dit spectrum
al worstelend met onze executieve functies
Voor elke mens
dezelfde levensopdracht:
geluk en houden van
het beste van de ander verbinden
met het beste van onszelf
één groot plan B
voor iedereen.
Marleen Devisch