Mensen met aandoeningen zoals depressie, autisme of schizofrenie blijken zeer uiteenlopende veranderingen in de hersenen te hebben, blijkt uit onderzoek van het Radboudumc en Monash University. Het onderzoek, gepubliceerd in Nature Neuroscience, bracht die veranderingen in kaart bij bijna 1300 mensen gediagnosticeerd met zes verschillende soorten psychische aandoeningen. Deze nieuwe benadering kan uiteindelijk leiden tot een meer specifieke behandeling van patiënten.Lees het hele artikel via deze link
Het onderzoek van het Radboudumc en Monash University benadrukt de diverse veranderingen in de hersenen bij mensen met psychische aandoeningen zoals depressie, autisme en schizofrenie. Het onderzoek, gepubliceerd in Nature Neuroscience, richtte zich op bijna 1300 individuen met zes verschillende psychische aandoeningen, met als doel inzicht te krijgen in de individuele variaties en mogelijkheden voor meer specifieke behandelingen.
Hoewel het idee van individuele neurologische vingerafdrukken en gepersonaliseerde behandelingen veelbelovend lijkt, toch een kanttekening. De gedachte dat elke aandoening een eigen kenmerkend hersenpatroon heeft, heeft de potentie om te simplistisch te zijn. Het brein is een buitengewoon complex orgaan, en het reduceren van psychische aandoeningen tot enkel hersenvolume en regionale grootte kan voorbijgaan aan andere cruciale factoren, zoals neurale verbindingen en chemische interacties.
Hoewel het onderzoek beweert dat deze nieuwe benadering leidt tot meer specifieke behandelingen, is het belangrijk om ten aanzien van de klinische relevantie kritisch te zijn. Het feit dat individuen met dezelfde diagnose aanzienlijk kunnen variëren in symptomen en reacties op behandelingen impliceert dat er mogelijk diepere en meer complexe factoren zijn van behandeluitkomsten dan alleen het uitgaan van hersenpatronen.
Een punt van aandacht is het vaststellen van oorzakelijke verbanden tussen de geïdentificeerde hersennetwerken en de aandoeningen. Het onderzoek suggereert dat verstoorde netwerken verantwoordelijk kunnen zijn voor symptomen, maar correlatie betekent niet automatisch causaliteit. Het is een uitdaging om met zekerheid te kunnen zeggen dat een verandering in een bepaald netwerk direct verantwoordelijk is voor de symptomen van een specifieke aandoening.
Wat een mooie woorden van Gina van der Biezen over ons boek Onuitwisbaar, acceptatie van (micro) trauma in ons leven
———————
Diepe indruk maakt dit door #marjonkuipers en #ingriddejong prachtig geschreven boek op mij. Ik spons de inhoud en lees opnieuw en opnieuw om vervolgens collega’s erover te vertellen. Het inspireert me en helpt me om me tijdens casuïstiek en verdeel overleggen niet in te houden maar resoluut en stellig kritische vragen te blijven stellen.
Anderhalf jaar geleden volgde ik bij de auteurs van “Onuitwisbaar” de traumatraining. Daar kreeg ik inzichten die werkten als eye-opener en waren soms het antwoord op vragen die voor mij jarenlang onbeantwoord waren gebleven. De opgedane kennis werkte inspirerend en maakte me nog nieuwsgieriger naar de achterliggende feiten bij het getoonde gedrag van de medemens. Hierbij gedreven door een quote van Marjon die destijds op mijn netvlies kwam;
“ om een betere hulpverlener te kunnen zijn moet je eerst zelf kennis hebben van je eigen trauma’s”
In Onuitwisbaar ervaar ik bij het lezen hoe het ontschuldigd. Niet alleen op het persoonlijke vlak maar met name ook naar de mensen die ik als professional spreek en begeleid. Ook voel ik de urgentie die de auteurs uit willen dragen. Hoe meer bij de jeugd betrokken professionals kennis hebben van (Micro) trauma en dit erkennen kan veel leed worden voorkomen. Ik wens iedereen die te maken heeft met de huidige jeugd en de toekomstige jeugd een toename van kennis en bewustwording over de verbinding tussen trauma, stress en gedrag.
In 2023 zou de vraag niet meer moeten zijn OF er sprake is van trauma want met wat we weten (wetenschap) is het antwoord daarop JA. En dat gegeven maakt dat ik mezelf tot opdracht heb gesteld om de trauma-taal te gaan ontdekken, te leren begrijpen, te vertalen en te spreken door mezelf te verrijken met kennis over trauma te beginnen met het herkennen van coping gedrag.
Reacties uitgeschakeld voor We gaan weer van start!
We hebben genoten van een lange zomer. De ultieme tijd om weer op te laden. Ook voor ons als trainers. Langzaam gaan we weer opstarten en ons voorbereiden voor het najaarsseizoen.
We starten met de volgende trainingen:
18-09-23 | 2-daagse HeartMath training door Saskia Buma
20-09-23 | 5-daagse TraumaTraining Level I en 2 | Bilthoven door Ingrid de Jong en Marjon Kuipers
04-10-23 | 8-daagse AutismeVriendelijke Coach Practitioner | Bunnik door Saskia Buma, Nynke Zuurmond en Leander Westerbeek van Eerten.
Je kunt je nu al aanmelden via de link op onze site: https://www.autismeacademie.nl/agenda-trainingen/
Heb je nog vragen dan mail gerust naar marjonkuipers@autismeacademie.nl of bel 0622670970.
Hoe komt het toch dat mensen met en zonder autisme elkaar soms zo moeilijk lijken te begrijpen? Hoe duidelijk je ook bent, toch lijkt de ander maar niet te willen snappen wat jij bedoelt. Hij of zij komt met een reactie die niet aanhaakt bij wat jij bedoelt of doet totaal iets anders dan je gevraagd hebt. En omgekeerd begrijp jij soms de ander niet. Dit wekt vaak ergernis op en niet minder vaak frustratie bij alle partijen.
Menselijk contact is conflict gevoelig, een relatie goed (onder)houden kan ingewikkeld zijn. Zeker in relaties, privé of zakelijk, waarbij een vorm van autisme speelt kan er al snel escalatie ontstaan. Veel mensen met autisme leven hun leven als ieder ander. Ze zijn partner, ouder, collega, vriend net zoals mensen zonder autisme. Daarin zien wij geen verschil.
Autisme is, zoals mijn oud collega en ervaringsdeskundig trainer Gijs Horvers altijd zei, “menselijk gedrag onder een vergrootglas”. De kwetsbaarheid die het hebben van autisme met zich meebrengt op het gebied van prikkelverwerking maakt dat mensen met autisme niet altijd even goed in staat zijn informatie te verwerken. Er treedt een vertraging op in informatieverwerking en het risico bestaat op het maken van verkeerde informatiekoppelingen. Te veel prikkels genereren stress en in hevige stress/overprikkeling gaat bij iedereen, zonder uitzondering, het “denken” uit.
Bij mensen die kwetsbaarheden ervaren kan dit vaker gebeuren dan wanneer men hier geen last van heeft. Miscommunicatie zorgt voor een bron van conflicten en hiermee tevens voor een grote stressbeleving. In de context autisme beter bekend als overprikkeling.
Een goede mediator kan helpen het conflict op te lossen en de communicatielijnen weer helder te krijgen.
Naast de Autismeacademie en TraumaTrainingenhebben we een mediationtak Mediation Visie waar Gea van Klompennburg, Ingrid de Jong en ik als MFN mediators mediationprocessen begeleiden. Ook kun je bij ons terecht voor relatiecoaching.
Ook leiden wij mediators op in autisme & communicatie en hebben inmiddels een goed netwerk van betrokken mediators op dit gebied.
Mocht je vast lopen in een conflict, of liever nog voor die tijd, mail ons gerust. Bellen kan ook. Mijn nummer is 06 22 670 970
Ingrid de Jong en ik zijn gecertificeerde SCAnS Coders. SCAns staat voor Six Channel Analysis System. (Analyse van de 6 communicatiekanalen; gezicht, lichaam, verbale inhoud, stem, interactie stijl en psychofysiologie).
SCAnS is de basis onder gedragsanalyse, emotionele intelligentie en geloofwaardigheidsanalyse.
Vooral waar communicatie lastig lijkt en gedrag niet goed te duiden valt, geeft een analyse op de 6 communicatie kanalen ontzettend veel betrouwbare informatie. Over het algemeen zijn we te veel gericht op de verbale inhoud. Binnen SCAnS is dit maar een klein onderdeel van de communicatie kanalen. Wij kijken naar het totaal om een zuivere analyse van gedrag en toekomstig gedrag te kunnen maken. Niet op basis van “gevoel” maar op basis van feitelijke waarneming.
Als je opgeleid en goed getraind bent zie of hoor je bij observatie waar in het lichaam spanning optreedt. Zodra er een reactie op meerdere communicatiekanalen ontstaat is dat voor ons een aandachtspunt. Het betekent namelijk dat er stress ontstaat. Soms is het minimaal zichtbaar. Het kan een beweging zijn, intonatie, een trilling in de stem, een verspreking, rood worden Er zijn meer dan 130 punten waar we naar kijken en luisteren. Het zegt nog niets over wat er speelt en zeker niet of iemand wel of niet liegt. De processen die bij iemand zichtbaar en hoorbaar zijn geven alleen maar aan dat er iets speelt. En dat vraagt om verder onderzoek.
Onze stelregel is “wat je ziet, is het niet” wat zoveel wil zeggen dat wat je op het eerste gezicht ziet/hoort vaak een onderlaag heeft. We zijn als mens goed geworden in maskeren omdat vanuit ons systeem van herkomst bepaald gedrag ons verboden is. We kennen het allemaal. Bijvoorbeeld: jongens huilen niet en meisjes zijn zorgzaam. Dit kan er voor zorgen dat soms bv verdriet onder boosheid is verstopt. Of als je nooit boos mocht worden als kind kan het zijn dat je je latere leven alles maar weg lacht.
Verder heb je context nodig, en een baseline. Als je niet weet wat de ontspannen fase is van iemand dan is het lastig duiden. Een voorbeeld. Een meisje liet tijdens een belangrijk gesprek geen emotie zien volgens de begeleider. Ze laat nooit emotie zien werd er gezegd. Ze is onverschillig zegt de begeleiding. Nooit of altijd bestaat in onze wereld niet dus dat vinken we al af. Waarbij onverschilligheid natuurlijk ook gedrag is met een onderliggende oorzaak.
Ik zag dat ze nagels bijt, steeds slikte en regelmatig dissocieerde. bij sommige vragen zag ik spierspanning en ze balde haar vuisten. Haar ademhaling ging bij sommige vragen die gesteld werden sneller en zat hoger dan daarvoor. Haar ogen stonden wat glazig/starend. Ze beantwoorde een vraag met ja maar schudde echt minimaal haar hoofd zoals je dat bij een nee doet.
Dat zijn zintuigelijk specifieke observaties. Het zijn alleen maar aanknopingspunten. Waar het op kan duiden: Ik zag dat ze nagels bijt (dit kan duiden op stress, kan een gewoonte zijn, irritatie etc), steeds slikte (slikken heeft te maken stress door het krijgen van een droge mond omdat ons spijsverteringssysteem reageert op stress, zou keelpijn kunnen hebben, nacht doorgehaald?) en dissocieerde. (dissociëren, het uitloggen kan overlevingsstrategie zijn bij trauma, vaak te zien bij seksueel misbruik op jongere leeftijd, kan spanning zijn, kunnen andere zaken spelen waar haar aandacht bij was. Bij sommige vragen en antwoorden zag ik spierspanning in haar handen (ballen van vuisten kan duiden op boosheid, gewoonte, pijnlijke handen?). Glazige ogen (kan duiden op verdriet, zeker in combinatie met het slikken, brok in de keel). Haar ademhaling ging bij sommige vragen sneller (verhoogde ademhaling kan stress zijn, conditie, aandoening?). In combinatie met het ballen van haar vuisten kan dit duiden op stress. Ze beantwoorde een vraag met ja maar schudde echt minimaal haar hoofd zoals je dat bij een nee doet. Ons lichaam reageert altijd iets eerder dan ons brein, en geeft daarmee veel onbewuste informatie prijs.
Heel belangrijk: Alle signalen zeggen op zich nog niets, wel dat er een proces in het lijf speelt en dat er een trigger is. De analyse geeft belangrijke punten om op door te vragen. Hierdoor wordt juist het invullen vermeden. Ondanks dat de begeleider stellig is dat er geen emotie getoond wordt zien wij dus wel degelijk emotie. Emotie wordt altijd getoond als reactie op iets. Dus is het belangrijk voor die persoon. De analyse die wij voortdurend maken gaat heel snel in het moment, vervolgens checken we onze bevindingen in een gesprek en stellen we onze vragen, waarbij we ook aansluiten spreektempo en woordgebruik. Dit heet rapport maken. Daarbij checken we voortdurend wat er gebeurt als we iets vragen en wat er gebeurt als het antwoord komt. Dit zorg ervoor dat je als gesprekspartner niet voor afleiding en stress zorgt maar present bent bij degene waar je mee praat. Dit zorgt ook dat je als professional niet de boventoon gaat voeren maar dat de client alle rust en ruimte krijgt het verhaal te doen.
Trouwens, ook als professional geef je zelf veel onbewuste informatie prijs. Vooral mensen met bijvoorbeeld een diagnose zijn goede waarnemers en zien en horen ook bij de professional de spanning. Bijvoorbeeld, een begeleider leest een appje en trekt daarbij een boos gezicht. Client vraagt of er iets is. De begeleider ontkent dit en de client raakt hier door in de war. Hij heeft gezien dat hij een boos gezicht heeft en is bang dat de begeleider boos op hem is. Door het ontkennen wordt de client angstig omdat hij bang is dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Het wordt onveilig voor hem en hij reageert met zeer heftig stress gedrag. Een totaal onnodige en zeer onwenselijke situatie. Als de begeleider gelijk had gemeld “je hebt gelijk, wat heb je dat goed gezien. Ik krijg een vervelend appje, en daarom keek ik boos. Het heeft niets met jou te maken”. Dan was er niets aan de hand geweest. Dus zorg vooral ook dat je als professional bij jezelf “incheckt” en benoem als er zaken spelen die je op dat moment bezighouden zodat je niet onbedoeld en onbewust jij zelf degene bent die de spanning veroorzaakt in een gesprek.
Sinds het najaar van 2022 komt de ontwikkelgroep van het project ‘Ouders en Suïcidepreventie’, regelmatig bij elkaar om te brainstormen. Deze ontwikkelgroep ontwikkelt samen met de partners in Utrecht een plan voor ouders van kinderen met suïcidale klachten. Dit wordt mogelijk gemaakt door het project Ervaringsacademie. Wie zijn de deelnemers aan deze ontwikkelgroep en wat motiveert hen tot deelname? https://netwerkbetersamen.nl/de-ontwikkelgroep-ouders-en-suicidepreventie/
Saskia Schipper en ik maken ook deel uit van deze ontwikkelgroep en we schreven samen de uitgebreide reader voor de training “in verbinding blijven bij suïcidale klachten”. We doen dit op basis van de input van ervaringsdeskundige ouders en jongeren die in onze training zitten. We hebben hun indringende ervaringsverhalen opgenomen en onderbouwd met recente wetenschappelijke inzichten. Van de reader maken we een boek (najaar) met nog meer verhalen en onderbouwingen “die “in your face” zijn.
Rauw, rouw en ongecensureerd.
Lees hier alvast een stukje uit de reader over “Valse hoop” omdat het blijkt dat wanhopige ouders echt alles aangrijpen om hun kind perspectief te bieden. Niet zelden leidt dit volgens ervaringsdeskundigen tot teleurstellingen waarbij zij aangeven dat ook de reguliere hulp niet altijd dat biedt wat nodig of helpend is.
Valse hoop
Het is zo begrijpelijk dat je als ouder en vaak ook de jongere zelf gaat kijken wat dan wel kan helpen om uit de pijn te komen. Ouders van kinderen met suïcidale gedachten en de kinderen en jongeren ook voelen zich vaak niet gehoord door het reguliere circuit. De kans dat dan ergens hoop uit gehaald wordt is groot. Andermans pijn blijkt een goed verdien model te zijn. Social media staat vol met zelfbenoemde experts die met oplossingen komen voor mentale problematiek en vooral ook de laatste tijd komen met oplossingen voor alle mogelijke vormen van trauma.
Soms is dat in de vorm van een vrij onschuldig advies zoals in de ochtend om 5 uur opstaan en een ijsbad te nemen en het eten van gezonde voeding. Een gezonde levensstijl, door voeding, buitenlucht en beweging is immers voor iedereen goed, zeker als je langdurig en voortdurend onder stress staat. Er zijn echter ook stromingen die beweren dat er bij trauma of mentale problematiek een gat in je aura zou zitten waardoor er allerlei entiteiten bij je binnenkomen of dat je vervloekt zou kunnen zijn. Met als een oplossing bij een healer een aurahealing te doen zodat je weer vrij bent van het energie lek. En anders zouden er nog de gidsen en de helpers van de andere zijde zijn die voor je zorgen. Waarbij aangegeven wordt dat het kan zijn dat als je de raad en advies niet opvolgt er erge dingen kunnen gebeuren. Deze ideeën zijn voornamelijk gebaseerd op spirituele of bovennatuurlijke overtuigingen. De wetenschap heeft echter over het algemeen geen bewijs gevonden dat deze fenomenen daadwerkelijk bestaan of een meetbare invloed hebben.
Overigens kan het gebeuren dat iemand gelooft in een therapie die geen wetenschappelijke basis heeft, maar toch positieve resultaten ervaart. Dit staat bekend als het placebo-effect. Het placebo-effect verwijst naar het fenomeen waarbij iemands welzijn of gezondheid verbetert na het ontvangen van een behandeling of medicijn dat geen specifieke medische waarde heeft. Dit kan gebeuren wanneer iemand positieve verwachtingen en overtuigingen heeft over de behandeling of de behandelaar, wat leidt tot een subjectieve verbetering van symptomen of zelfs meetbare fysieke veranderingen. Het placebo-effect is een interessant en complex verschijnsel dat wordt waargenomen in medisch en psychologisch onderzoek. Het kan optreden bij verschillende soorten behandelingen, zoals door medicijnen, alternatieve therapieën en psychologische interventies. Het placebo-effect is geen bewijs is voor de effectiviteit van de specifieke behandeling of therapie zelf. De verbetering komt voort uit de psychologische en subjectieve reacties van de persoon, in plaats van de specifieke eigenschappen van de behandeling. Het biedt dus ook geen garantie op succes.
Het blijft een ingewikkeld spanningsveld. Wij hebben ook de oplossing niet. Wel doen we een dringend appél aan “experts” om geen valse hoop te bieden daar waar het gaat om leven of om dood.
Reacties uitgeschakeld voor Terugkomdag voor Coaches
In september plannen we een gezellige terugkomdag voor onze coaches. Want het lijkt ons enorm leuk om jullie allemaal weer te zien. Het is op een zaterdag van 10.00 uur tot 16.00 uur in Bunnik bij Locatie 78.
Saskia verzorgt die dag een masterclass over HeartMath en ik over trauma en de relatie met stress en gedrag.
Nadere info volgt uiteraard zo spoedig mogelijk via jullie app groepen.
Reacties uitgeschakeld voor Afsluiting van het trainingsseizoen
Voor ons zit het er bijna op en gaan we de zomerperiode in.
We hebben de laatste dag van de AutismeVriendelijke Coachopleiding op 14 juni en de laatste dag van de Netwerk Beter Samen training In verbinding blijven bij suicidale gedachten met Saskia Schipper op 21 juni. Als laatste geven Ingrid de Jong en ik nog een training over Trauma en Gedrag bij Cross Border mediation.
Het waren weer drukke maanden. De zomervakantie gebruikt ons team om alles weer op scherp te zetten en de trainingen aan te passen op basis van nieuwe ontwikkelingen. Leander gooit hoge ogen in zijn opleiding toegepaste filosofie en de kennis die hij meebrengt zorgt voor een enorme verrijking en diepgang in de training. De data voor de nieuwe trainingen staan online. Je kunt je al aanmelden. https://www.autismeacademie.nl/agenda-trainingen/
En natuurlijk gebruiken we de zomermaanden om een beetje uit te blazen. We weten veel van stress en de gevolgen daarvan en soms vergeten we ons zelf daar wel eens bij. Stressmanagement vergt een voortdurende alertheid want door de langzame stapeling en gewenning aan een steeds weer nieuw (ab)normaal ben je over je point of no return voor je het weet. En omdat stress zo’n ontzettend menselijk gebeuren is zijn wij er natuurlijk ook niet vrij van.
Saskia Buma en Nynke Zuurmond starten als eersten weer. Saskia Schipper en ik gaan in september weer de Camino lopen. Dit keer lopen we mee vanuit 46 Climbs Internationaal . Over de hele wereld zijn van 1 tot 10 september meerdaagse tochten om aandacht te vragen voor suïcide preventie.
We wensen jullie een hele fijne zomer!
Saskia, Nynke, Leander, Jellienke, Saskia, Ingrid en Marjon
Reacties uitgeschakeld voor Emotieregulatie versus stressregulatie
Stress uit zich in gedrag. Vaak in gedrag dat voor de omgeving als storend wordt ervaren. Niet zelden lees ik in verslagen “het kind of de volwassene is bekend met emotieregulatie problematiek en moet leren zijn of haar emoties te reguleren alvorens verder gegaan kan worden met…….
Emotieregulatie en stressregulatie zijn beide processen die te maken hebben met het beheersen en hanteren van emoties en stress, maar er zijn verschillen.
Emotieregulatie betekent dat je emoties op een goede en gezonde manier herkent, begrijpt, beïnvloedt en uit. Het gaat erom controle te hebben over je emoties, zodat ze niet te overweldigend of schadelijk worden. Emotieregulatie omvat zaken zoals het kunnen herkennen en benoemen van emoties, begrijpen waarom je bepaalde emoties hebt, leren omgaan met negatieve emoties en het stimuleren van positieve emoties. Het doel van emotieregulatie is om emotioneel in balans te zijn en je welzijn te bevorderen. Bij stressvolle gedachten kun je je emoties niet meer reguleren. Daarvoor zit je vaak al te diep in het proces van overweldigende emoties. Emoties zijn dan ook helemaal niet bedoeld om te reguleren. Emoties helpen je te overleven bij echt of denkbeeldig gevaar. Als de onbewuste of bewuste dreiging, of zelfs het idee er aan op basis van een eerdere ervaring, maar groot genoeg is dan schiet je in de overlevingsstand en dat gaat nu eenmaal gepaard met emotie. Het gedrag dat vervolgens ontstaat is precies hoe het bedoelt is, hoe vervelend het ook kan zijn.
Emoties zijn direct verbonden met het stressrespons systeem en zijn net als gedachten en gedrag, uitdrukkingen van onze interne toestand. Wanneer onze interne toestand is gereguleerd, voelen we ons sociaal, ontspannen, veilig en in staat om flexibel te reageren op onze omgeving. Als onze interne toestand ontregeld is, voelen we ons onveilig, op onze hoede en neigen we naar chaos of rigiditeit. Als je je alleen richt op het onder controle houden van je emoties zonder vaardigheden te ontwikkelen om met stress om te gaan, kun je nog steeds overweldigd worden door de effecten van stress.
Bij stressregulatie gaat het erom de persoonlijke stressfactoren te begrijpen, je eigen reacties op stress te herkennen en strategieën toe te passen om stress te verminderen en ermee om te gaan. Door stressregulatietechnieken te leren, kun je beter reageren op stressvolle situaties en zodoende je stressniveau verlagen en controleren. Daarnaast is ontwikkelen van een persoonlijke stressregulatie ook noodzaak voor de naaste omgeving. Voor hulpverlening is het een belangrijk onderdeel om in stressvolle omstandigheden overeind en in verbinding te blijven.
Als je je eigen stress weet te managen dan heeft dat een positief op je omgeving. Co-regulatie door ademhaling is een techniek die kan helpen bij het verlagen van het eigen stressniveau en het helpen te ontspannen. Het idee achter co-regulatie is dat het ademhalingspatroon van een ander persoon kan dienen als een externe regulator voor iemands eigen ademhalingssysteem. Dit kan leiden tot een afname van fysiologische stressreacties en dit kan helpen een wat rustigere dynamiek te krijgen. Iemand met een coherente hartslag en een rustige ademhaling straalt veiligheid uit. Bij co-regulatie kan het reguleren van je eigen ademhaling de ademhaling van de ander meegaan. Dit proces van de ander gaat veelal onbewust en ook bewust is dit te oefenen. Co-regulatie kun je ook preventief toepassen. Mocht het de ander niet lukken om de rustige ademhaling bewust of onbewust op te pakken dan ben je altijd nog de veilige persoon die in ieder geval niet voor verhoging van de stress zorgt.
Het proces van co-regulatie door ademhaling kan als volgt verlopen:
Bewustwording: De persoon die stress ervaart, wordt zich steeds meer bewust van zijn of haar ademhaling en stressniveau. Dit is waar te nemen door te letten op de ademhalingssnelheid, de diepte van de ademhaling en eventuele spanning in het lichaam.
Voorbeeld van een rustige ademhaling: Lukt het nog niet zelf dan kun je op zoek gaan naar iemand met een rustige ademhaling om als voorbeeld te dienen. Dit kan een partner, vriend, familielid of zelfs een virtuele bron zijn, zoals een geleide ademhalingsoefening of een meditatie-app.
Imitatie: Zodra je het rustige patroon van de ademhaling kunt volgen kun je actief gaan oefenen. Dit kan betekenen dat je de ademhalingssnelheid vertraagt, de ademhaling verdiept en of tracht een ritmisch ademhalingspatroon aan te houden.
Observeren van veranderingen: Voel of zie wat er gebeurt. Vaak merken mensen dat hun hartslag vertraagt, de spierspanning afneemt en een gevoel van ontspanning ontstaat. Het co-reguleren van de ademhaling heeft te maken met de verbinding tussen het ademhalingssysteem en het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor het reguleren van lichamelijke reacties, waaronder stressreacties. Door bewust de ademhaling te beïnvloeden, kun je het autonome zenuwstelsel beïnvloeden en de stressrespons verminderen.
Het is belangrijk op te merken dat co-regulatie door ademhaling een techniek is die individueel kan variëren. Wat voor de een ontspannend werkt, kan voor de ander persoon mogelijk niet hetzelfde effect hebben. Durf een beetje te experimenteren en te ontdekken welke ademhalingstechnieken het beste werken voor het verlagen van de eigen stressniveaus. Overigens, voor mensen die onder een hoge stressdruk staan is het dichtdoen van de ogen vaak niet prettig en kan onbewust voor een onveilig gevoel zorgen. Als je begint met ademregulering zorg dan voor een plekje waar je je fijn voelt, niet gestoord wordt en laat je ogen open als dat fijner is.
Wat is Fawning? Het is een beschermende staat waarin ons zenuwstelsel onbewust en automatisch prioriteit geeft aan onze veiligheid boven de authenticiteit van onze uitdrukkingen. Deze term werd voor het eerst gebruikt door Pete Walker, therapeut en auteur en heeft een link met de Polyvagaal Theorie van Stephen Porges.
Fawning is een stressreactie die ons, wanneer we ons onveilig of bedreigd voelen, in staat stelt een “veilige en sociale” ventrale vagale toestand te imiteren. Het gebeurt wanneer het niet mogelijk is te vechten of te vluchten voor de daadwerkelijke of ingebeelde dreiging. Het wordt ook wel “people pleasen” genoemd. Immers wanneer je “vrienden” blijft of wordt ben je redelijk veilig. In deze toestand kunnen we dingen zeggen of doen die niet in overeenstemming zijn met onze ware gevoelens. maar doen we het enkel en alleen om te kunnen overleven. Vaak is dit gedrag al heel jong aangeleerd. We kunnen ons gedragen op een manier die vriendelijk, aangenaam of zelfs grappig is, ook al voelen we ons boos of bang. We zijn bereid onze eigen behoeften, wensen en verlangens op te geven, uit angst dat het uiten ervan ons onveiliger zou maken. Als het niet veilig is om te vechten of te vluchten, dan kan doen alsof je het eens bent met de bron van ‘dreiging’ een manier zijn om veiligheid te bereiken. Hoe minder bedreigend we voor een ander lijken, hoe kleiner de kans dat ze ons aanvallen of zelfs “opeten”.
In termen van het autonome zenuwstelsel wordt aangenomen dat fawning een toestand is die zowel een hoge sympathische activering (stress) als een mate van dorsale vagale (shutdown) betrokkenheid omvat. Dat betekent dat we veel energie (adrenaline) in ons lichaam hebben, waardoor we ons op in basis groter, luider en dreigender zouden willen gedragen, maar waar de dorsale vagale immobilisatie verzwakt, zodat we ons juist kleiner, stiller en minder bedreigend gedragen.
Volgens Dr. Porges is fawning een dissociatief proces. Volgens zijn theorie zou je in levensbedreigende situaties, waar je je niet uit kunt vechten of vluchten, moeten flauw vallen of doodliggen. Hiervoor zou je reflexmatig een shutdown van je systeem moeten genereren maar dit zou ook betekenen dat er niet voldoende zuurstof naar je hersenen kan. Dit is juist voor zoogdieren als de mens gevaarlijk. Fawing is een proces waarbij in gevaar de bloedtoevoer naar je hersenen en spierspanning naar je ledematen gehandhaaft blijft en waarbij je bewustzijn naar de achtergrond verdwijnt. In feite dissocieer je jezelf van de bedreigende omstandigheden. Porges noemt nadrukkelijk dat dit reflexen zijn en het geen bewust please gedrag betreft. Het is overlevingsgedrag waar je net als bij de andere uitingen in overlevingsgedrag weinig tot geen invloed op uit kunt oefenen.
Reacties uitgeschakeld voor Onuitwisbaar, acceptatie van (micro)trauma in ons leven
We zijn heel blij te kunnen aankondigen dat ons boek Onuitwisbaar uit is. We denken dat we met dit boek een belangrijke bijdrage leveren aan de kennis rond trauma.
Onze uitgever schrijft het volgende over ons boek:
Trauma, stress en gedrag zijn nauw met elkaar verbonden. Traumatische gebeurtenissen kunnen langdurige stressreacties veroorzaken die het vermogen van het brein om adequaat te reageren op nieuwe situaties kunnen verstoren. Kennis hiervan is van cruciaal belang voor het begrijpen van de effecten van trauma op mentale en fysieke gezondheid. Met het herkennen en erkennen van (micro)trauma kan veel leed worden voorkomen. Ook biedt het kansen om vanuit traumaperspectief naar diagnostiek te kijken.
Onuitwisbaar biedt nieuwe inzichten (wetenschappelijk onderbouwd), die nog niet allemaal even bekend zijn. Niet onbelangrijk is ook de invloed van trauma bij ouders en ook bij de professionals zelf. We kunnen allemaal belast zijn, schuldgevoel is niet nodig, maar bewustwording wel.
De auteurs gaan uitgebreid in op trauma en zaken als: prikkelgevoeligheid, veiligheid, aandacht, gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal, stemgebruik, psychofysiologie, emoties, gedragspatronen, behoeftes en relaties. Ook leggen ze de link met psychische problematiek als verslaving, zelfbeschadiging, suïcidegedachten. Tot slot worden therapieën om trauma en stressgevoelens te reduceren besproken.
Dit boek is geschreven voor vele hulpverleners als (gz-)psychologen, psychiaters, therapeuten, (ortho)pedagogen, jeugdhulpverleners, artsen, mediators maar ook voor (aanstaande) ouders en natuurlijk voor iedereen die meer wil weten van de impact van trauma.
Marjon Kuipers MSc en Ingrid de Jong MSc zijn gedragsanalisten/profilers, trainers en mediators en zijn beiden gespecialiseerd in trauma, stress en gedragspatronen.
